Alex son kez Kadıköy'e çıkarken ...
Marsilya maçı üzerinden 19 gün, 500 küsür saat, 27 bin küsür dakika geçti. Marsilya maçını bloga yazacaktım ancak Alex’in benim için son maçı
olması nedeniyle bu zamana kaldı. Maç Günlüğüm # 90 yazıp Alex’i son kez
gördüğüm maç, Alex’in son golünü attığı maç, Alex diye son kez bağırdığım maç,
Alex’i son kez oyundan çıkarken alkışladığım maç … yazıp bitirebilirdim. Ama bir şeyler yazalım ...
Marsilya maçı öncesi takım belki iyi top oynamıyordu, ligde iyi durumda değildi falan ama yine de oraya o gün giderken sonunun böyle olacağını tahmin edemezdik.
Maç öncesi sabahtan iş yerine giderken tanıdıklarımla, iş yerinde çalıştığım insanlarla konuştuğum cümleler ‘’ Alex akşam bize maçı aldırır. ‘’ diye başlıyor, ‘’ Alex golü atar, Aykut Kocaman’a gider, bu meselede biter. '' şeklinde devam ediyordu. Bir kısmı dışında öyle oldu.
Kadıköy’e yola çıkmış, yine klasik olarak maç öncesi
muhabbetlerimizi yapmış, maçı masaya yatırmış ve tribüne girmiştik. Her şey çok
iyiydi.
Tribünler, takımın mücadelesi, attığımız gol … İlk yarı 1-0 bitmiş ve 2.yarıya başlıyorduk. Tribünler zaten iyiydi ama meşalelerin yanması ile daha da iyi oluyordu, tribünler komple ayağa kalkmış, tribünler komple takıma bağırıyordu, stadı kaplayan duman, oyunun durması … romantik futbolsever cümlesi kurayım ; Alex’i belki de daha çok görmemizi sağlayan o meşaleler ve çıkardığı dumanlar …
Ve evet, 8 yıl boyunca o tribünlerde olan insanları mutlu eden, sevinçten ağlatan, yanındaki tanımadığı insana sarılmasını sağlayan, müdür, iş adamı, berber, manav, bakkal, avukat, doktor ayrımını ortadan kaldıran adam ALEX bir kez daha taraftarları çılgına çeviriyor, attığı kafa golü ile beraber taraftarlara son kez büyük bir mutluluk yaşatıyordu … Tribünler golden sonra son kez ‘’ Alexxxxx ‘’ diye bağırıyor, Alex son kez kolundaki kaptanlık bandını düzeltiyordu …
Tabela Fenerbahçe 2 Marsilya 2 şeklinde beraberliği gösterse de, skor, tribünler, sahada oynanan oyun değil, yıllar sonra Marsilya maçı denildiğinde akıllara ilk olarak ‘’ Alex’in son maçıydı - Kadıköy'de ve benim için -, son golünü attığı maçtı, son kez Alex’i gördüğümüz maçtı. ‘’ cümleleri gelecek ve 67.dk oyundan çıkarken alkışladığımız anı düşünüp iyi ki Marsilya maçına gitmişiz, iyi ki bu ana tanıklık etmişiz diyeceğiz …
Marsilya maçı … Alex’in veda maçıydı …
Tribünler, takımın mücadelesi, attığımız gol … İlk yarı 1-0 bitmiş ve 2.yarıya başlıyorduk. Tribünler zaten iyiydi ama meşalelerin yanması ile daha da iyi oluyordu, tribünler komple ayağa kalkmış, tribünler komple takıma bağırıyordu, stadı kaplayan duman, oyunun durması … romantik futbolsever cümlesi kurayım ; Alex’i belki de daha çok görmemizi sağlayan o meşaleler ve çıkardığı dumanlar …
Ve evet, 8 yıl boyunca o tribünlerde olan insanları mutlu eden, sevinçten ağlatan, yanındaki tanımadığı insana sarılmasını sağlayan, müdür, iş adamı, berber, manav, bakkal, avukat, doktor ayrımını ortadan kaldıran adam ALEX bir kez daha taraftarları çılgına çeviriyor, attığı kafa golü ile beraber taraftarlara son kez büyük bir mutluluk yaşatıyordu … Tribünler golden sonra son kez ‘’ Alexxxxx ‘’ diye bağırıyor, Alex son kez kolundaki kaptanlık bandını düzeltiyordu …
Tabela Fenerbahçe 2 Marsilya 2 şeklinde beraberliği gösterse de, skor, tribünler, sahada oynanan oyun değil, yıllar sonra Marsilya maçı denildiğinde akıllara ilk olarak ‘’ Alex’in son maçıydı - Kadıköy'de ve benim için -, son golünü attığı maçtı, son kez Alex’i gördüğümüz maçtı. ‘’ cümleleri gelecek ve 67.dk oyundan çıkarken alkışladığımız anı düşünüp iyi ki Marsilya maçına gitmişiz, iyi ki bu ana tanıklık etmişiz diyeceğiz …
Marsilya maçı … Alex’in veda maçıydı …
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder