Paradise

Bazı zamanlar film izleme isteğim yüksek oluyor ve yine o zamanları yaşıyorum. Açıp telefona bakmadan film izlemenin zor olduğu günümüzde bir filmi direkt bitirmek zor bir şey. En azından benim için. Bazı filmlerde ise filmin kalitesinden kolaylıkla bitirebiliyorum. Bu film o film değil elbette ancak yine de tek seferde bitirmeyi başardım.

Fakirler erkenden ölürken, zenginlerin gitgide gençleşmesi.

Filmin izlediğim her anında Türkiye'nin içinde bulunduğu durumu düşündüm. Acaba böyle bir imkan Türkiye'de olsaydı insanların kaçı hayatlarından vazgeçip yaşlanmayı göze alabilirdi? Bence bu soruya verilecek yanıtı bu yazıyı okuyanlar biliyor. Ve bu cevabın böyle olmasının sebebi de ülkenin içinde olduğu kötü ekonomik şartlar.

Konusu ile beraber çok daha iyi bir bilim kurgu filmi olacakken fazla aksiyon ve dram eklenmiş diye düşünüyorum.

Netflix üzerinden çok büyük beklentiye girmeden izleyebilirsiniz.

İstanbul İçin Son Çağrı

Bir tarafta Beren Saat gibi neredeyse herkesin güzel bulduğu bir kadın, bir tarafta neredeyse herkesin yakışıklı bulduğu bir Kıvanç Tatlıtuğ. Böylesi iki oyuncunun olduğu filmi yayınlandığı ilk gün izledim. Netflix yapımı yerli işleri hemen izlemeye çalışıyorum. Acaba bu kez beni mutlu edecekler mi diye ekran karşısına oturuyorum ancak genel anlamda mutsuz ayrılıyorum. Bu film için kötü ya da iyi demek istemiyorum. 2 popüler oyuncu, iyi kıyafetler, cesur sahneler ve ''şahane'' New York görüntüleri ile beraber öyle bir film işte. Çok izlenir, çok konuşulur. Ben bu ikilinin olduğu filmi izlemesem merak ederdim, en azından merakımı giderdim. 85 dk ayırmak beni üzmedi.

Filmin en iyi anlarından birisi. Tıklayın.

Beckham

Messi, Ronaldinho ve Alex de Souza ile beraber hayatta en çok sevdiğim topçu. Bu blogda bile kendisiyle ilgili onlarca fotoğraf, video, yazı yayınladım. Yıllar önce kitap okuma alışkanlığım bugün olduğu gibi değilken bile hemen alıp kitabını okumuştum. Hayatını detaylıca öğrenmek istemiştim. Netflix'in Beckham belgeselini ise dün akşam izledim. Öncelikle çok iyi belgesel olduğunu söyleyeyim. 4 bölüm az olmuş. Bu tarz belgesellerin güzel olmasının bir numaralı nedeni neredeyse konuşması gereken herkesi konuşturuyorlar. Kimse gelmemezlik yapmıyor. Hayatında yaşadığı detayı o isimden de dinlemiş oluyoruz. Elbette yıllar boyunca yaşadıklarından görüntüler olması da önemli etken. Türkiye'den imrenerek baktığımız belgesellerin burada olmamasının sebeplerinden birisi bu görüntülere bu kadar rahat ulaşma ihtimalimizin olmaması.

Manchester United günleriyle başlıyor belgesel daha sonra yaşanan yol ayrımlarında neler olduğunu görüyoruz. Elbette Beckham'ın nasıl bir futbolcu kalitesine sahip olduğunu ve kafasını sahaya verdiği zaman işleri nasıl yoluna koyduğunu da görmüş olduk. Tabii şansının olduğu da bir gerçek. Milli takım formasıyla yaşadıklarını biliyordum ancak bu kadar sert tepkiler aldığını bilmiyordum. Victoria ile tanışma hikayeleri, Sir Alex Ferguson ile yaşadıkları, takım arkadaşlarıyla uyumları, çocuklarıyla olan ilişkisi, Real Madrid'e gitme süreci, orada yaşadıkları, Amerika macerası, neredeyse yol ayrımından tekrar zirveye çıkış ve gözyaşlarıyla biten futbol kariyeri. Elbette belgeselin benim için en güzel yerlerinden birisi de kusursuz şekilde bitmesi. Ne demek istediğimi izledikten sonra anlayacaksınız.

Real Madrid'in Beckham geldiği zaman kurduğu kadronun acayipliği.

Ronaldo'nun Old Trafford deplasmanı.

David Beckham'ın titizliği.

Spor seven herkes izledikten sonra ekran karşısından mutlu ayrılır. Tavsiye ederim.

Lionel Messi: 8 Ballon d'Or

Kazandığı Dünya Kupası sonrası zaten bu ödülün 1 numaralı adayı olmuştu. Kupayı kazanmasının yanında kazanırken her maçın yıldızı olması da Messi'yi bu ödüle götürdü. Elbette Haaland ile ciddi yarış içindeydi ancak yine de Messi 462 puanla kazanan isim oldu. Haaland 357, Mbappe 270 puan toplayabildi.

Hayatımda Fenerbahçe futbolcuları dışında en çok sevdiğim isim. Futbol kariyeri boyunca gece-gündüz her maçını izlemek için zaman yarattım, hayatımı Messi maçlarına göre planladım. Yaşattığı yüzlerce müthiş an için minnettarım. Çok seviyorum, çok sevdim. Bu ödül de Messi'ye veda oldu. Artık yeşil sahalarda son maçları...

Fenerbahçe 2 Trabzonspor 3

Normalde 19/19 yaparken buraya hiçbir şey yazmamıştım ancak artık yazabilirim. Bir nevi totem bitti.

İlk olarak Genç Fenerbahçeliler, 1907 UNİFEB gibi grupların emekleriyle güzel bir koreografiye imza atan Fenerbahçe tribünlerini kutluyorum. Yenilgi nedeniyle gölgede kalmamalı. Şahane iş.

19'da 19 ile sezona başlayan Fenerbahçe'nin serisi Trabzonspor karşısında sona erdi.

Takımın 19'da 19 yapmasının en önemli sebeplerinden Becao, Djiku ve Fred gibi oyuncuların yokluğu alıştığımız oyunun oynanamasına sebep oldu ve sahadan 2-3'lük yenilgiyle ayrıldık. Bu Trabzonspor'un yıllar sonra aldığı ilk Kadıköy galibiyetiydi.

Tribünler maç öncesi şahane, maç içinde zaman zaman kötü işler olsa da genel anlamda iyiydi, maç sonrası da takımı tribünlere çağırdı ve gereken tezahüratlar yapıldı.

Fenerbahçe gününde değildi ve kaybetti. Trabzonspor ise daha istekli olan taraftı. Ancak dediğim gibi dünyanın neresinde olursanız olun bu kadar kritik oyuncuları eksik olan takımlar bu tarz yenilgiler alır. Maalesef kritik oyuncuların yokluğu aynı maça denk geldi. Ancak gemileri yakmak, karalar bağlamak için ortada tek bir sebep yok.

Sahada kalmaya, oynadığımız güçlü oyuna devam.

Adana Demirspor maçı da çok zor geçecek. Kaybedebiliriz. Ancak bu da yıkım değil. Fenerbahçe'nin tam kadro sahada olduğu anlarda bu takımın kazanma ihtimali çok yüksek. İnanmaya devam.

Fenerbahçe tarihinin en iyi takımlarından, en istekli, arzulu takımlarından birini izliyoruz.

Hep destek, tam destek sloganın sonuna kadar söylenmesi gereken bir sezondayız. Yolumuz uzun, mücadeleye devam.