Taktiği Olmayan Maç

İşin tekniğine, taktiğine girmeyi çok sevmiyorum, belki de herkes kadar anlamıyorum. Hoş anlamayacak bir şey de yok, haftada 10'un üzerinde maçı 90 dk izliyoruz, sadece gördüklerimizi bile söylesek uzunca bir taktik yazısı çıkar ama bırakalım şimdi taktiği falan.

Fenerbahçe biraz sonra tarihi maça çıkacak, rakip İtalyanların güçlü ekibi Lazio. Hoş rakip Real Madrid ya da Barcelona olsa ne farkedecek, rakip yok. Fenerbahçe saat 22:05'de tarihi maça çıkacak, sahaya çıkacak kadro yok, sahaya sürülecek taktik yok, seyirci yok, baskı yok, eleme var, mutlaka eleme var.

Fenerbahçe nasıl oynadığı, kimlerle oynadığı önemsiz bir maça çıkacak, çıkacaklar ve yıllardır Avrupa'da yüzü gülmeyen, ligde ve kupada son maçlarda sıkıntı yaşayan, üzülen, sevinen, gülen, ağlayan milyonlarca Fenerbahçe'liyi sevindirecek, sevinçten ağlatacak, tarihinde ilk kez yarı finale yükselecek.

Yönetim, hoca, oyuncular, taraftarlar olarak yıllardır özlemini duyduğumuz, yıllardır beklediğimiz, bazen rezil olduğumuz, arada unutulmaz zaferler aldığımız Avrupa arenasında ilk kez kupaya bu kadar yaklaşacağız.

Buraya kadar yazılanlar hep rakibi eleme üzerine, tur atlama üzerine, ya elenirsek?

Asıl mesele burada başlıyor, elenirsek hiçbir şey değişmeyecek, yıllardır olduğu gibi Fenerbahçe diye bağırmaya, önümüze hedef koymaya, takımı desteklemeye devam edeceğiz, hatta belki bu sefer çok daha kısa bir sürede, 3 gün sonra lig maçında stada gidip, '' Aşkınla olduk derbeder, bu sevgi bir ömre bedel, Fenerbahçeli olmanın gururu bizlere yeter '' tezahuratında gırtlak patlatacağız...