Özcan Alper'in Sonbahar filmini çok beğendim. Hâlâ son sahnesinin etkisi devam ediyor ve uzun yıllar boyunca da geçecek gibi değil. Bu film yönetmenin bir başka yapımı. Onun kadar beğenmedim ancak yine de izlerken sıkılmadım.
Tren yolculuğunda başlıyor film. Ardından Grup Yorum'dan Venceremos duyuyoruz. Ve vagonda bira içen Sumru. Hazırladığı tez çalışması için Güneydoğu'ya, Diyarbakır'a giden Sumru'yu ve oradaki hikayeyi anlatıyor. Diyarbakır'da sesleri kaydeden ve ağıtları toparlamak isteyen Sumru ve orada tanıştığı Ahmet. Tabii Sumru bir yerden sonra farklı bir konuda bulur kendini. Yıllardır özellikle doğuda karşımıza çıkan faili meçhulleri, cenazelerine bile ulaşamayan insanları, halkın yaşadıkları sıkıntıyı, zorlukları anlatan bir film. Elbette yıllardır süren bu olayların günümüzde de devam ediyor olması da bizim ayıbımız.
Gaye Gürsel ve Dorukan Ordu filmin yükünü çeken iki oyuncu. Sarkis Seropyan ise bir kilisenin bekçisi olarak karşımıza çıkıyor.
Özcan Alper film için uzun bir çalışmış. Oraya gidip halkla konuşmuş, röportajlar yapmış. Film çekilmeden önce ciddi bir çalışma içine girmiş. Elbette fimin her saniyesinde bunu hissedebiliyorsunuz.
Diyarbakır sokakları. Yıllardır gitmek istediğim yer. Elbette bize hep kötü anlattıkları için içimizde o bölgeye ait bir korku yok değil. Ancak bir gün gitmek istiyorum. Umarım kısmet olur.
Özcan Alper gibi yönetmenlerin varlığına mutlu oluyorum. En azından cesaretle bir şeyler yapmak istiyorlar. Bu yüzden de yaptıkları her yapımı bir şekilde izlemeye çalışıyorum. Gerçekleri görmek istemeyenler yanında, gerçekleri sinemaya aktarıp gözümüze sokanlar.
''Yol hiç bitmesin istiyorum, keşke hep yolda olsak.''
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder