Hayatımız Fener Olmuş

Benfica maçı sonrası başlayan ve bitmek bilmeyen düşünceler. Fenerbahçe yarı final oynayıp kaybediyor ama ben günler geçmesine rağmen bunun üzüntüsünü atamıyorum, arada anı yaşamaya çalışsam da olmuyor. Hayatımız Fener olmuş sözü bile şu son günleri anlatacak bir cümle değil. Blogu açıyorum, bir şeyler yazmak istiyorum, 5 paragraf yazıyor, siliyorum, sonra tekrar yazmak istiyorum, yazınca rahatlamak, belki biraz olsun olanları unutmak istiyorum, Perşembe'yi unutmaya çalışsak da olmuyor, Amsterdam'a gidiyoruz diye bağırmak, planlar yapmak, acaba mı demek, olur mu demek, o kupa Kadıköy'e gelir mi demek çok güzelmiş, sadece planlar, hayaller bile çok anlamlıymış.

Perşembe'yi unutmadan Pazar gününe geliyoruz, arkadaşlar ile mekana oturuyor, Fenerbahçe'yi konuşuyoruz, bulunduğumuz mekanda Galatasaray maçını izliyorlar, ben de arkadaşlarıma eşlik ediyorum, Fenerbahçe maçını izleyesim yok, takımı satmak, takıma kızmak değil aslında ya, ne bileyim çok üzüldüm ya, Fenerbahçe'nin bu sezon hazırlık maçları dahil ilk kez bir maçını izlemiyordum, çıkan kadro, pozisyonları henüz görmedim, belki bu yazı bitince ligtv sitesine girip bakarım...

Bu arada gelen haberler berbat, takım yine her şeyi bırakmış, mücadeleden yoksun, formanın ağırlığını vermeyen şekilde oynuyormuş, daha doğrusu oynamaya çalışıyormuş, Bülent Korkmaz'ı sevindirdiğimize mi üzülsem, Belediye'ye kıyak yaptığımıza mı? Akhisar gibi takımlara ayıp etmemize mi? bilemiyorum. Fenerbahçe neden böyle oldu?

Fenerbahçe'den kupalar, zaferler istemiyorduk ki, sadece o formanın ağırlığını bilmelerini, bizim kadar o forma için mücadele etmelerini istiyorduk, tek golle kaçan zaferler, tek golle giden maçlar ve bunun yanında gerçekten artık sıkılmaya başladığımız yıllardır gelen kötü futbol, hocalar, başkanlar, isimler önemsiz, genel olarak kim gelirse gelsin takım istediğimiz gibi oynamıyor, Fenerbahçe yürüyerek şampiyon olacak diyen başkan oluyor ama takım sezona başlıyor, aynen devam ediyor, bıraktığı yerden...

Ve sezonun artık sonuna geiyoruz, Fenerbahçe 3 kupa hedefi ile başladı ve şu an tek kupa alma peşinde, Çarşamba günü stada gideceğiz ve Fenerbahçe'yi yine destekleyeceğiz, yine alkışlayacağız ama gerçekten son günlerden sonra Çarşamba - hadi Çarşamba o kadar olmaybilir - Pazar günü formanın ağırlığı verilmeden oynadığımız takdirde kötü günler, berbat bir hal alacak ve kendi açımdan yıkım sürecek...

Fenerbahçe'yi hayatımızda öyle bir yere koyduk ki, vazgeçmiyoruz, futbolcuların da-kim olursa olsun- Fenerbahçe'den, o formadan vazgeçmelerini istemiyoruz, çıksınlar Fenerbahçe'yi yaşasınlar, formanın ağırlığını hissetsinler, Lefter'in ve diğer efsanelerin hakkını versinler... 

Şimdilik bu kadar, hayat devam etmiyor.

ps : Twitter'a eskisi gibi yazmayı düşünmüyorum, Benfica maçı sonrası çok hayal kırıklığına uğradım, belki bir ara buna da değinirim.