Kazım Koyuncu 1971-2005. 33 yaşında akciğer kanseri yüzünden kaybettiğimiz Kazım Koyuncu hakkında ne yazsak az. Gerçekten müthiş biriydi. Şarkıları şahane, insanlığı şahane. Trabzon başta olmak üzere Karadeniz'de ve tüm Türkiye'de çok seviliyordu. Ne yazık ki klasik olarak iyi insanlar çabuk ölürmüş sözünün doğru çıktığının bir işareti de Kazım Koyuncu'nun ölümü. Gerçekten çok üzücü çok. Bir paragrafı ile yazıyı bitirelim. Şarkılarınla yaşamaya devam ediyoruz Kazım abi. Herhalde en iyi şarkısı da paylaştığım şarkısı...
"Bu arada; hiç başımızdan eksik olmayan gökyüzüne, günün karanlık saatlerine, ara sıra kopsa da fırtınalara, bir gün boğulacağımız denizlere, eski günlere, neler olacağını bilmesek de geleceğe, kötülüklerle dolu olsa bile tarihe, tarihin akışını düze çıkarmaya çalışan tüm güzel yüzlü çocuklara, Donkişotlar 'a, ateş hırsızlarına, Ernesto "Çe" Guevara'ya, yollara-yolculuklara, sevgililere, sevişmelere, sadece düşleyebildiğimiz olamamazlıklara, üşürken ısınmalara, her şeyden sıcak annelere, babalara ve tadını bütün bunlardan alan şarkılara kendi sıcaklığımızı gönderiyoruz. Kötü şeyler gördük. Savaşlar, katliamlar, ölen-öldürülen çocuklar gördük. Kendi dilini, kendi kültürünü, kendisini kaybeden insanlar, topluluklar gördük. Yanan köyler, kentler, ormanlar, hayvanlar gördük. Yoksul insanlar, ağlayan anneler, babalar, her gün bile bile sokaklarda ölüme koşan tinerci çocuklar gördük. Biz de öldük. Ama her şeye rağmen bu yeryüzünde şarkılar söyledik. Teşekkürler dünya."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder