Bloga tiyatro yazıları yazdığım zaman sonuna ''Bundan sonra daha sık gideceğim.'' tarzı cümleleri eklesem de hayat öyle devam etmedi-etmiyor. Tiyatro sahnelerinden uzak kalıyorum. Gitmiyorum. Bilet fiyatının sadece 10 TL olduğu bir yerde vakit yaratıp da tiyatroya gitmeyi tercih etmiyorum. O yüzden bu yazı sonrası da şöyle tiyatro kurdu olacağım, böyle salonlardan çıkmayacağım gibi ifadeler kullanmayacağım. Vakit yaratırsak ve gitmek istersek gideriz.
2023'e ise tiyatro seyrederek başladım. Cumartesi günü 15:00 seansına bilet alarak arkadaşımla beraber İzmit SDKM yolunu tuttum. Oyunun adı Vişne Bahçesi. Elbette Vişne Bahçesi oyunu benim büyük bir hevesle gittiğim oyun oldu çünkü kazandığı ödüle saygım var. 1-2 ay önce İstanbul'da Göksel Kortay'ı canlı dinleme şansı buldum. O Afife ödüllerinin öneminden bahsediyordu. Göksel Kortay ayrıca en iyi tiyatroyu seçen jüride vardı. Her yıl yüzlerce oyun izleniyor, yüzlerce oyun değerlendiriliyor ve belli oyunlar kazanıyor. Vişne Bahçesi tam 7 dalda adaylık aldı. Bu 7 daldan en iyi oyun, en iyi hareket düzeni ve en iyi dekor tasarımı ödüllerinin sahibi oldu. En iyi oyun ödülünü kazanmış bir oyuna giderken heyecan duymam son derece doğal elbette. 264 oyun arasındaki en iyi oyun.
Salon tamamen dolu, yine oldukça heyecan duyan yüzlerce seyirci ve oyun başlamak üzere. Salon kararıyor, sessizlik başlıyor ve ardından sahne.
Tiyatro oyuncularına büyük saygı duyuyorum çünkü bizlerin karşısında o an oyun oynamak nedense bana çok zor geliyor. Yaptıkları işi hem zor buluyorum hem çok değer veriyorum.
Vişne Bahçesi Anton Çehov imzalı bir oyun. Yaşadıkları maddi sıkıntılar nedeniyle vişne bahçelerini satmak zorunda kalan bir ailenin hikayesini anlatıyor. Zor günler çeken insanların yaşadıkları yere veda ederken duyguları, çiftliği ve bahçeleri satın olan zengin kişinin ise günümüzde devamlı karşımıza çıkan zengin şımarıklıkları, alaycı bakışları, cümleleri.
Sesler, sahne değişiklikleri, oyuncuların reaksiyonları, oyuncu değişiklikleri olağanüstü. Elbette ben bir tiyatro analizi yapacak değilim. Sadece beğendiğim detayları söylüyorum.
Mesela bir sahnede ön tarafta konuşma yapıyorlarken arka tarafta dans eden insanlar vardı. O an bir kapı açılıp kapanma sahnesi vardı ki sesin önce artması sonra kapanması ve bunun sadece 2 saniye içinde bizlere yanstılması olağanüstü bir sekanstı. Bayıldım.
120 dakika nasıl geçti anlamadım.
Tiyatro sonunda seyircilerin alkış ritüellerine bayılıyorum. Önce cılız alkışlar ve daha sonra herkes en beğendiği oyuncuyu daha çok alkışlıyor. Hatta daha çok beğendiği oyuncu sırasında ayağa kalkmayı tercih ediyor. Şahane olay.
Kocaeli'de fırsatı olan varsa bu şahane oyunu mutlaka izlesin. Başta dediğim gibi biletler 15 TL'den-ben gittikten sonra zam geldi- satılıyor ve anında bitiyor. Kocaeli Büyükşehir Belediyesi resmi sitesini takip ederek ulaşabilirsiniz. Instagram hesaplarından da paylaşılıyor.
2023 hayatımda en çok tiyatroya gideceğim yıl olacak. Kişisel hedef.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder