Bloga kişisel olarak her şeyimi yazıyorum. Yazmak istediğim her şeyde ilk geldiğim yerlerden birisi bu blog oluyor. Ve bu bloga hayatımın en acı yazılarından birini yazıyorum. Salı gününden beri hayatımda büyük bir eksiklik var. Haberi aldığım ilk saniyeden bu ana kadar yaşanılan her şey saniyesi saniyesine aklımda. Aklımdan çıkaramıyorum. Çıkarmak da istemiyorum.
Yıllardır hayatımın merkezinde Fenerbahçe yer alırken, Göksel de o Fenerbahçe'yi statta, tribünde, deplasmanda, parkta, Nazlı'nın Yeri'nde, Whatsapp'ta, telefonda, Twitter'da, podcastte beraber yaşadığım insanların başında geliyordu. O yüzden yokluğuna alışmam mümkün değil.
Salı günü haberin geldiği ilk andan beri yaşanılan her şey anlamsız geliyor. Konduramıyorum. Böyle bir şeyi yaşamamalıydık diyorum. Göksel yıllardır bizleri yaptığı şakalarla kandıran biriydi. Zaman zaman sert şakaları da oluyordu. Bunun da şaka olmasını çok istedik. Salı günü saat 13:00 gibi camide oldum. O anlardan itibaren aklımda sadece bunun dev bir şaka olması vardı. Göksel bir yerlerden bize seslenecek, belki herkese rezil olacağız, haberlere çıkacağız ama bu da şaka olarak yerini alacak. Cenaze aracı geldiği zaman tabutu musalla taşına koyduktan sonra istemsizce hemen tabutun üstünde yer alan isme baktım. Orada Göksel Çoğalan yazması hayatımda asla unutamayacağım anlardan biri olarak yerini aldı. Ardından yaşanılan her şey üzücü. Göksel'in cenaze namazını kılmak, hakkımızı helal ettiğimizi söylemek, tabutu omuzlamak, mezarlığa götürmek, mezarına toprak atmak ve onu orada bırakıp dağılmak.
İnsan unutmazsa yaşayamaz. Unutmasa bile alışmak zorunda. Alışacağız. Ancak Salı gününden beri hiçbir şey eskisi gibi değil. Ara ara girip tweetlerine bakıyorum, fotoğraflarına bakıyorum konuşmalarımıza bakıyorum, ses kayıtlarını dinliyorum, videoları izliyorum. Sosyal medyada karşıma birden fotoğraflar çıkıyor ve beğenenlerin en başında Göksel ismini görüyorum, Whatsapp'ta içinde bulunduğu gruplara Salı gününden beri tek bir mesaj atılmadı. Yöneticisinin Göksel olduğu gruplar var. Tek bir cümle yazılmadı. Kimsenin eli gitmiyor. Sosyal medyada arkadaşları uzunca yazılar yazdı ve o andan itibaren çoğu sessizliğe gömüldü. Herkesin yaşadığı şoku, üzüntüyü tahmin edebiliyorum.
Çocukları, eşi, annesi, babası, akrabaları, dostları, arkadaşları. Göksel gibi gerçek anlamda iyi birisini kimsenin unutması mümkün değil. Göksel'i elbette unutmayacağım ve adını yaşatmak için elimden gelen her şeyi yapacağım. Bunu da buraya tarihe not düşme açısından yazıyorum.
Göksel seni çok sevdik ve asla unutmayacağız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder