2018 yılında Fareler ve İnsanlar oyununa gitmiş ve burada yazmıştım. 6 senenin ardından bu oyunu izlerken hissettiklerimi eski yazıyı okuduktan sonra görmek oyunun ne kadar gerçekçi olduğu açısından iyi bir veri. Aradan geçen yıllar ancak seyirciye geçirdiği duygu aynı.
Elbette o yazıda söylediğim detayların hepsine bugün yine katılıyorum. Ancak o yazıdan farklı olarak herhalde benim bu kez bu oyuna daha hakim olma sebebim oyunu en önden izleme şansı bulmam. Direkt her anlarına hakim oldum. Hatta final sahnesinde ıslandım.
Aslında bu yazıyı kısa kesebilirdim çünkü dediğim gibi 2018'den 2024'e farklılıklar yok ancak bazı şeylerden yine bahsetmem lazım. Volkan Dinç ve Erdem Irmak. Kusursuz oyunculuklar. İzlerken yine mest oldum. Volkan Dinç. Oyundaki adıyla Lennie Small. Bir oyuncu bu kadar gerçekçi oynar. Konuşmadığı anlarda bile sahnede duruşuyla bir rolün hakkı nasıl verilir gösteriyor. Zaman zaman konuşmadığı anlarda bile sadece onu izledim. Erdem Irmak Lennie'nin her şeyi. Daima ona destek ve yanında olan insan. Oyun boyunca her anın hakkını veren bir performans.
2024 Türkiye'sinde sadece 20 TL verip bundan daha kaliteli, keyifli 150 dakika geçirme şansımız yok. Kocaeli'de ya da herhangi bir şehirde yaşayan insanların şehir tiyatrolarına bu kadar ilgi göstermesi de boşa değil. Kocaeli'de oynanan her oyun tamamen dolu salon önünde oynanıyor. Biletler çıktığı gibi bitiyor. Belediyenin sitesini takip edin.
Sonuç olarak her oyun izlediğimde aynı saygıyı duyuyorum oyunculara. Sadece o salondaki bizler için o sahnede performans göstermeleri bana hep çok iyi geliyor. Klasik tiyatro ritüeli olan oyuncuları alkışlama anı da oyuncuların ne kadar destek aldığını gözler önüne seriyor. Önce yan roller ile başlıyor, alkışlar ayağa kalkarak devam ediyor ve en sonunda başrol olan oyuncuların gelmesi, tüm salonun ayağa kalkması, dakikalarca alkışlaması, oyuncuların gözlerinden ve yüzünden okunan mutlulukları ve insanların keyifle evlerine yolculuğu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder