Hayat

8 Mart 2022'den sonra ilk kez sinemaya gittim. Elbette blog sayesinde bu tarz şeylerin tarihlerini aklımda tutmasam bile bloga girip baktığım zaman görebiliyorum. Çarşamba akşamını Başka Sinema ayrıcalığı ile beraber İzmit Symbol Avm'de 19:00 seansı ile beraber Zeki Demirkubuz'un 2016'daki Kor filminden sonra ilk filmi olan Hayat'ı izleyerek geçirdim.

Öncelikle salondan bahsetmek lazım. Yıllardır yan salondan gelen seslere çözüm bulamadılar. Aksiyon açısından sakin, konuşmanın olmadığı sahnelerde yan salondan müzik seslerini duyuyoruz. Bu filmde de bir bölümde yan salondan Ölümlü Dünya filminin müziklerini duyduk. Bana göre bir sinema salonu için direkt eksi yazacak olay.

Elbette salonun büyük kısmının dolu olması çok güzel olay olsa da bazı insanlarla farklı film mi izliyoruz diye düşünüyorum. Duygusal anlamda bu kadar yoğun geçen bir filmde nasıl oluyor da insanlar en fazla ufacık bir tebessüm duyabileceğimiz sahnede tüm salonun duyacağı şekilde kahkaha atabiliyor? Ben mi çok fazla takılıyorum bilmiyorum ama dram filmlerinde bu tarz gülmek bana abartı geliyor. Ayrıca bu filme geliyorsanız edilen küfüre gülmezsiniz ya. Gülmemelisiniz.

193 dakika olduğuna bakmayın. Elbette bazı sahneler kısa kesilebilirdi diyebilirsiniz. Ancak düşününce o zaman o duygu nasıl geçebilir bilemedim. Ayrıca ben film boyunca tek bir an bile ''Bitse de gitsek'' duygusuna kapılmadım.

Miray Daner için ne kadar övgü cümlesi yazsam az kalır. Henüz 24 yaşında olmasına rağmen oyunculuk anlamında seviyesi çok üst düzeyde. Hele bir ağlama sahnesi vardı ki duyguyu bize acayip geçirdi. Filmin tartışmasız yıldızı. Türk sineması için büyük şans.

Rıza rolüyle Burak Dakak, baba ve anne rolleriyle Umut Kurt ve Melis Birkan, her ne kadar bizi genelde güldüren anların içinde olsa da Doğu Demirkol yine iyi iş çıkarmış.

Zeki Demirkubuz klasik olarak Beşiktaş göndermesi de yapmış, eski filmlerine selam da çakmış. Özellikle Kader'in bu kadar ön plana çıkmasına şaşırdım.

Pandemi döneminde çekilen film. Maskeleri görmek, virüs sohbetleri geçmesi bizi yakın geçmişe götürdü. Zeki Demirkubuz tarihe not düşmüş.

Anadolu evleri, tüplü televizyonlar, koltukların üzerindeki örtüler, sürahiler... Klasik Zeki Demirkubuz detayları.

Cem Davran'ın yani Orhan'ın Hicran'a ilk anlatıldığı sahne.

Sinop-Boyabat. Sinop'a gitmek 2024 yılı hedeflerimden.

15 Aralık vizyona giriyor. Yine herkesin beğenemeyeceği film. Uzun konuşma sahnelerinin olduğu, sessiz ve uzun sekansların olduğu filmleri sevenler elbette kaçırmasın. 

Ben Zeki Demirkubuz sinemasını seviyorum.